Love is in the air…

Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο? Δεν ξέρω… Τα θαλασσόξυλα πάντως σίγουρα βγήκαν! Βγήκαν κι ήρθαν στο Σκιάχτρο να φτιάξουν τον δικό τους παράδεισο…

Καιρό έχω να γράψω κάτι στο blog… Όχι, δεν είναι ότι κουράστηκα, ούτε παραιτήθηκα από την προσπάθεια, ούτε στέρεψε η έμπνευση… Χειμώνα καλοκαίρι ξημεροβραδιάζομαι στο αγαπημένο μου αγρόκτημα και αόκνως κατεβάζω ιδέες, υλοποιώ, πειραματίζομαι… Απλά είναι που όταν όλη μέρα δραστηριοποιείσαι ανάμεσα σε κηπουρική, αγροτικές εργασίες, βοτάνια, ζωάκια, κατασκευές, χειροτεχνίες, καθαρίσματα κλπ, στο τέλος της μέρας δεν έχουν μείνει πολλά κουράγια για φωτογραφήσεις κι αναρτήσεις… Είναι αυτό το τίμημα όταν η επιχείρησή σου είναι one woman show. Ωστόσο, ακόμα κι αν για καιρό ξαποσταίνω, είμαι ακόμα εδώ και έτοιμη να παρουσιάσω ιδέες και δημιουργίες φτιαγμένες από ανακυκλώσιμα κι ευτελή υλικά που είτε μας χαρίζει η φύση απλόχερα είτε τα έχουμε στο σπίτι, σε κάποιο συρτάρι και μας πιάνουν τόπο αλλά δε θέλουμε και να πετάξουμε κιόλας…

Κάπως έτσι ξεκίνησα πριν λίγες μέρες με αφορμή ένα χαρτόκουτο γεμάτο μικρά πηχάκια και ξυλαράκια, ρετάλια όλα από ένα ξυλουργείο. Μου έπιανε τόπο το κουτί κι ήθελα κάπως να αξιοποιήσω τα ξύλα αυτά. Παραδίπλα ήταν κι ένας κουβάς με βότσαλα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να αποφασίσω τι θα έκανα. Η γιορτή των ερωτευμένων πλησιάζει και παρότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που γιορτάζω ή τιμώ αυτές τις παγκόσμιες μέρες ή γιορτές, φέτος είπα να το δω αλλιώς… Μετά από δυό χρόνια που μας έχουν ταλαιπωρήσει τόσο, γεμάτα περιορισμούς, οικονομική δυσπραγία, ανασφάλεια, φόβο κι εντάσεις σε πολλαπλά επίπεδα, θέλησα να παλιμπαιδίσω και να αποτίσω φόρο τιμής στον έρωτα, στη ζωή, στο ρομαντισμό, στην τρέλα που συνεπαίρνει τους ερωτευμένους…

Με χαρά και δημιουργικό οίστρο, κλείστηκα στο μικρό πέτρινο εργαστήρι μου κι έπεσα με τα μούτρα στα ξυλαράκια. Κάρφωνα από εδώ, κολλούσα από εκεί, έβαφα παραπέρα… Και τα ρετάλια που πήγαιναν για κάψιμο έγιναν καδράκια… Μικροί καμβάδες και λιτές κορνίζες έτοιμες να στεγάσουν ρομαντικές στιγμές ερωτευμένων ζευγαριών… Κι απλώθηκαν τα βότσαλα έξω, πάνω στο τραπέζι και άρχισα να συνδυάζω πετραδάκι πετραδάκι…

Είναι τόσο συγκινητική η αίσθηση που σου αφήνει όλη αυτή η διαδικασία… Δεν είναι τόσο περίτεχνο δα το αποτέλεσμα, είναι όμως μια τρυφερή εικόνα που ξυπνάει γλυκά και ρομαντικά συναισθήματα… Κι όλα αυτά μέσα από τη δημιουργικότητα και την έμπνευση ευτελών υλικών… Ώρα με την ώρα τα καδράκια πλήθαιναν…